Shteti si Strehë për Krimin, Opozita si Objektiv i Pushtetit

Shqipëria po përjeton një deformim të thellë institucional dhe moral, ku kufijtë mes shtetit dhe krimit janë bërë gjithnjë e më të paqartë. Në vend që të shërbejnë si garantë të ligjit dhe të interesit publik, shumë institucione shtetërore janë shndërruar në mjete për ruajtjen e një pushteti që, gjithnjë e më shpesh, gërshetohet me interesa kriminale.

Kjo përthyerje e rendit demokratik po prodhon pasoja të rënda dhe të qëndrueshme për të ardhmen e vendit.

Krimi sot nuk është më një strukturë në margjinat e shoqërisë – në shumë raste ai është pjesë aktive e strukturave të vendimmarrjes. Personazhe me të kaluar apo të tashme të errët promovohen si “burra të fortë”, ndërsa opozita, e vetmja forcë që përpiqet të mbajë ndezur dritën e llogaridhënies, trajtohet si fajtore për çdo krizë.

Kjo përmbysje e vlerave ka krijuar një ambient publik ku të denoncosh krimin është bërë më e rrezikshme sesa ta kryesh atë.

Skandale madhore si afera e inceneratorëve, abuzimet me fondet publike, manipulimet zgjedhore apo klientelizmi në tendera nuk kanë prodhuar ndëshkim, por indiferencë dhe relativizim. Zërat kritikë shpesh goditen jo vetëm nga pushteti politik, por edhe nga segmentet mediatike apo intelektuale që, në vend të funksionojnë si ndërgjegje e shoqërisë, mbrojnë status quo-në.

Ky fenomen nuk është thjesht një çështje politike – është një alarm kombëtar. Në një vend ku politika dhe krimi gërshetohen, dhe ku opozita portretizohet si armik i brendshëm, demokracia nuk është më funksionale, por thjesht formale.

Dhe nëse ky degradim vazhdon, pasojat do të ndihen jo vetëm në fushën politike, por në çdo aspekt të jetës qytetare – nga drejtësia te arsimi, nga ekonomia te besimi tek institucionet.

Shqipëria ka nevojë për një rikthim të menjëhershëm në normalitetin institucional, ligjor dhe etik. Shteti duhet të jetë gardian i ligjit, jo strehë e paligjshmërisë. Zgjedhjet duhet të jenë të lira, jo të diktuara nga paraja e krimit. Dhe fjala e lirë duhet të jetë mjet mbrojtjeje për qytetarin, jo armë për të heshtur të vërtetën.